Bez pożegnania

nie lubię siebie w czarnej sukience
twarzy skrzywionej ze łzami w oczach
bezradnie stojąc w zimnej kapliczce
na lilie patrzę trzymane w dłoniach

pociechy szukam w naszych wspomnieniach
wspólne zabawy chodzenie do szkoły
ogniska nad rzeką przy gitar dźwiękach
śmiech zaraźliwy zawsze wesoły

powoli kruszy się dom rodzinny
fundament dawno skazę zostawił
nagle runęły rozdziały życia
została karta z wielkim napisem

urodził się - zmarł
cześć jego pamięci





( życie jest takie kruche...)

https://www.youtube.com/watch?v=DFA3weOg784

autor

Mgiełka028

Napisany: 2021-11-23 Dodano: 2021-11-23 17:43:47

Ten wiersz przeczytano 1955 razy

Oddanych głosów: 75

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie