Bezdotykowi...
Są takie miejsca na matce ziemi
gdzie serce w pierwszej minucie zamiera
czas pomarszczony od łez
nadzieja w panice uciekła
pytając kto wziął urlop tego dnia
Bóg czy diabeł
szmerem respiratora liczone sekundy
małe twarze patrzą białkami
nie utulone w bezczuciu
stroskane jasne madonny
fartuchów szelestem
kurz życia unoszą za podeszwą
niby kochające ręce
zadały ostatni cios
śmierć łkając trzyma za rączkę
czuwa
do ostatniego pisku maszyny...
autor
sari
Dodano: 2020-01-28 03:53:35
Ten wiersz przeczytano 1750 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (71)
Amorze dziękuję za odwiedziny.
Serdeczności przesyłam
Jedno z tych miejsc, których obawiamy sié za życia.
Gdzie ponoć ratuje się zdrowie, staje się ostoją.
Pozdrawiam.
Ból niesamowity, kiedy trzyma się za rękę, lub tuli
osobę odchodzącą i nic nie da się zrobić, wiem co to
znaczy,
przejmująca refleksja, pozdrawiam ciepło.
Domowy porządek, cios i rozpacz przy łóżku szpitalnym.
Dramatyczny obrazek.
Pozdrawiam serdecznie
;)
Ech, temat mi niezwykle znajomy...
Pozdrawiam:)
Aniu wiem co to znaczy, sam przeleżałem w szpitalach
ponad rok, umierali obok mnie, pamiętam dzień kiedy
budząc się rano na korytarzu w szpitalu leżało osiem
ciał na noszach i zaraz przypomina się sentencja
łacińska - "Bella res est morte sua mori", mnie się
wtedy nie udało.
Pozdrawiam i dziękuje za ten piękny wiersz.
Rozczuliłam się. Przed oczami mam dramatyczne obrazy
cierpiących i umierających dzieci. Dzień dobry - życzę
udanego dnia :)
Dramatyczny odbiór.
Pozdrawiam
Smutna niesamowicie refleksja o miejscach, gdzie już
skrzydeł anielskich dotyk nie sięga... Pozdrawiam
serdecznie:)
Wstrząsające. Na podobny temat, ale o wiele gorzej
napisałem w wierszu p.t. „Gdy Anioła odnajdę...”.
Ślę moc porannych serdeczności. :)
Dobrze piszesz. Niestety są takie miejsca, które
wprawiają w stan co najmniej smutnych, gorzkich łez.