Bezdotykowi...
Są takie miejsca na matce ziemi
gdzie serce w pierwszej minucie zamiera
czas pomarszczony od łez
nadzieja w panice uciekła
pytając kto wziął urlop tego dnia
Bóg czy diabeł
szmerem respiratora liczone sekundy
małe twarze patrzą białkami
nie utulone w bezczuciu
stroskane jasne madonny
fartuchów szelestem
kurz życia unoszą za podeszwą
niby kochające ręce
zadały ostatni cios
śmierć łkając trzyma za rączkę
czuwa
do ostatniego pisku maszyny...
autor
sari
Dodano: 2020-01-28 03:53:35
Ten wiersz przeczytano 1744 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (71)
ja za Dorotką ...
każde słowo boli, każda litera zatrzymuje
Wzruszający, wstrząsający... obraz, zwłaszcza, że to
dziecko umiera. Też niedawno poruszyłam ten temat w
"Porządek rzeczy"
Pozdrawiam cieplutko
To wg mnie "nie" jest zbędne:)
Ale że ja się nie znam na wierszach bez interpunkcji
bo dziwnie mi się je czyta zatem sługa uniżony
przeprasza:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Krzyś możesz być za tym, tylko to są dwa słowa , nie,
utulone w bezczuciu. Przez brak interpunkcji można
wziąć za błąd :-)))
Witaj Aniu:)
Dziś się "czepnę" tylko jednego.Byłbym za
"nieutulone":)
Pozdrawiam serdecznie:)
Cóż można napisać?
Krótko pracowałam na neurochirurgii, nie wytrzymałam
psychicznie.
Pozdrawiam.
Przejmujący obraz, długo zostanie mi w pamięci.
Pozdrawiam.
zatrzymałaś (poczułam śmierć trzymającą za rękę)
Poruszające.
Dziękuję za poczytanie :)
Oj, zatrzymałaś Aniu...
Niesamowicie smutny (do bólu), wyrazisty opis
umierania.
Umiesz tworzyć.
Serdeczności, jak zwykle, łączę.
:)
pod wrażeniem
cierpienie i umieranie jest smutne w każdej grupie
wiekowej...dobry , emocjonalny przekaz, pozdrawiam
Dziękuję za odwiedziny, komentarze i czas poświęcony
na czytanie...
Dobrej nocy kochani życzę
Grażynko... dziękuje za odwiedziny. Przytulam ciepło