BEZKRESNY
Błękit nieba
przesłoniły obłoki,
z których
wyłonił się
most biegnący
ku nieskończoności.
Nad nim gołębie
niosące radość
i pragnienie wolności.
autor
Yvet
Dodano: 2016-04-25 18:37:14
Ten wiersz przeczytano 964 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
ładnie
pozdrawiam :)
ładnie:) pozdrawiam
Gabrielu dziękuję, poprawiłam, pozdrawiam:)
Mili moi dziękuję za odwiedziny i komentarze, życzę
miłego wieczoru, cieplutko pozdrawiam:)
centrum
materialnej myśli
niemyślącej materialnie
dotykam
bezkresu niewidocznej
głębi
zanurzony w osobliwości
Powstały, a nie stworzony - stworzony, a nie powstały
Napisałem ten tekst 24 kwietnia tegoż roku (rano)
Pokój Ci Pani
Ładnie
Ładna refleksja
Obrazowo... serdeczności :)
Ładnie, ciepło.
Miłego wszystkiego....!
Pozdrawiam serdecznie:))
bezkres i gołębie na błękicie niosące nam pokój:-)
pozdrawiam
BEZKRESNY
Błękit nieba
przesłoniły obłoki,
Drobna uwaga
po za tym treść i forma jak i myśl zawarta (przekaz)
IDEALNIE wszystko skomponowane
Pokój Ci Pani
pragnąć wolności w błękicie Nieba,ładnie Iwonko
Dobranoc;)
pragnienie pokoju, wolności ,namalowane w
błękitach.pozdrawiam.
...most ku nieskończoności...obyśmy tylko się na niego
nie wdrapali a tam bezkres chwil i przestrzeni....
pozdrawiam serdecznie
refleksja i bezkres
poza wymiarowość przestrzeni
pozdrawiam