bezsenność

czuję jak drgają mięśnie a w głowie zapętla się czas
dopalam papierosa patrzę gdzieś tam za okno
najgorsze są noce potajemne spiski i cisza

przerzucam strony podróżuję po ścianach
kilometry białych nierówności
między mną a świtem niżej tylko pył

sypki niczym piasek przykrywa każdy stary ślad
w tajemnicy przed tobą
powoli przeciągam się bo niewskazany tutaj żaden pośpiech

żadna rozmowa tylko wąskie tunele snu
ponad tym wszystkim i ta kolejność
w której ciągle nie wymawiają mojego imienia

autor

xymo72

Napisany: 2011-08-24 Dodano: 2011-09-25 18:30:19

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie