Biała Księga

Z bólem patrząc w życie małe
Widzę tylko ściany białe.

Z czystej księgi białe strony
A mój wzrok wciąż niezmieniony

Skierowany na te ścianę
Która życie zmarnowane

Pokazuje tak realnie
Jak znalazłem się tam, na dnie.

W tej otchłani bezbożności
W tymże bagnie bezczynności

Widzę siebie, tam młodego
W głębi egoistycznego.

Wzrok wpatrzony tylko w siebie
A gniew burzy się na niebie

Ciemne chmury nadchodzące
Trudne chwile zwiastujące.

Ale co mnie to obchodzi?
Mnie boskiemu nic nie grozi.

Wielkie było me zdziwienie
Gdy zabrali moje mienie

I zostając z pychą na dnie
Dokonałem żywot marnie.

Teraz błądząc pokarany
Widzę ciągle białe ściany...

Wszystkie prawa zastrzeżone.Wiersze nie mogą być wykorzystywane i powielane bez zgody autora.

autor

Wizus

Napisany: 2007-02-05 Dodano: 2007-02-05 22:19:11

Ten wiersz przeczytano 370 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie