Biały płatek - jak my - rozpadł...

Pierwszy na niebie widzę
Płatek śniegu…
Tańczący, szczęśliwy z nieba leci
Chyba nie wie, że będzie musiał spaść.
Pamiętasz nasze pierwsze spotkanie?
Wtedy też tańczyły rozszalałe białe piórka.
A my w rytm, ucieszeni
Podrygiwaliśmy jak one.
A czy pamiętasz, jak na moim licu
Płatek żywota dokonał?
Pozostała po nim tylko mokra plamka…
Po nas też, zostały tylko te chwile.
Widok zza okna odświeża me wspomnienia
Biało – czarnego kontrastu…
I złotych świateł lamp ulicznych.
Czy Ty wiesz jaka ja wtedy byłam szczęśliwa?
A może znów wyjdziemy ze swych klatek,
By na nowo cieszyć się światem?
Cieszyć się sobą…

autor

Wielkie Serducho

Dodano: 2007-10-20 12:56:03

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie