Bieg

Przystaje na tę jedną chwilę
Odhaczając kolejny rok z życia
Lecz wnet znów będę biec

Kolejne chwile zamieniając we wspomnienia
Kontynułując szaleńczy sprint do znudzenia
Za sobą zostawiam kolejny dzień, miesiąc, rok

W pogoni za tym co u końca kryje się
Bez wiedzy czy to już powoli kres
Czy dopiero połowa dystansu
Nie da się nie wpaść w ten wir

Targany złymi lub pomyślnymi wiatrami
Czasami biegnąc z kimś pod rękę
Częściej jednak samotnie
Jedni już się poddali

Inni z dopingu skorzystali
Bo bywa że trzeba otrzeć łzy
Lub ugasić pragnienie miłości

Więc biegnę
Z głową zwróconą w przyszłość
Na złamanie karku

Gdzieś gdzie kończy się przeszłość a zaczyna przyszłość, wciąż biec

autor

mysterious_G

Napisany: 2008-02-13 Dodano: 2008-02-14 00:06:37

Ten wiersz przeczytano 903 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Monolog Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie