Birkenau, przeklęte Birkenau...

Proszę siądź i powiedz jak to było....

Żyłem spokojnie, nie wadząc nikomu
Siedzieliśmy z moją rodziną w domu
Wtem świst kul i krzyki ciszę przerwały
A wrogie wojska nas z domu porwały

Cały dobytek mego życia płonął
A ja z dwójką synów i z moją żoną
Jak ścierw wleczony, skuty łańcuchami
Razem z tysiącami innych za nami

Potem masowo nas pchali w wagony
A każdy jeden tak zatłoczony
Jakoby bydło wieźli nie ludzi
A ten co zasnął, już się nie zbudził

Gdy pociąg stanął drzwi otwarli
Wszystkich nas siłą na zewnątrz wydarli
Kazali nam iść i gdzieś prowadzili
Tych co upadli bez słowa zabili

W końcu doszliśmy przed wielką bramę
Widok straszliwy ten zapadł mi w pamięć
Wkoło płot cały z drutu kolczastego
Nikt by nie zdołał przejść żywo przez niego

Synków obydwóch gdzie indziej zabrali
W miejsce co wszyscy "prysznicem" nazwali
Lecz ja nie wiedziałem, że nigdy więcej
Żadnego z nich nie przytulą me ręce

Dokoła mnóstwo baraków drewnianych
Ludzi zgniecionych i zapłakanych
W grupy nas wszystkich porozdzielali
Potem nam jakieś numery nadali

Krzyk czyjś słyszałem, potem padły strzały
Swym martwym hukiem, te krzyki przerwały
Potem pusta cisza płaczem wypełniona
Płaczę nad małżonkiem, jego wierna żona

.
.
.

Nie! Proszę, nie chcę już tego wspominać
Morderczej pracy, 'łaźni', zabijania
Niech ktoś mi powie - gdzie tu nasza wina
Że nas porwali z naszego mieszkania...

...powiedz nam o wszystkim co się tam zdarzyło.

autor

Ress

Napisany: 2007-02-21 Dodano: 2007-06-21 17:56:26

Ten wiersz przeczytano 1162 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie