błędy i błędy
pomiędzy nami drżą jeszcze ulotne
spojrzenia
nieśmiałe pocałunki i szepty
ale przed oczyma już leży rozstanie
cierpienie nas nie dotknęło tylko
przeszłość
przybita bólem do własnego krzyża
zrzucam ciężar na młodość
ból nagina prawdy gdy łzy tańczą
i rozdeptują marzenia
samotność już szuka mojej dłoni
chce ją zatrzymać na wieczność
szybki bilans i... wracaj
pluję na egzystencję
znów się nauczę wybaczać
autor
pirania67
Dodano: 2009-01-08 09:15:54
Ten wiersz przeczytano 561 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Oj.. gorzko-słodki ten wiersz, ale tak bliski
człowiekowi... Pozdrawiam ciepło.
...interesujący wiersz - bardzo trudno wybaczyć,
jednak gdy już to zrobimy ... wracamy do życia!
Tak jakoś smutnie się zaczyna, ale mądrość chyba tu
wygrywa, bo dobrą sprawą jest wybaczać nie zwracając
szczególnej uwagi na konwenanse. Dobry wiersz.
Tak,wybaczanie to trudna lecz dobra
cecha-pozdrawiam,piękny chociaż targany smutkiem
wiersz.
uczymy sie na błędach i pomyłkach, ale ile.. ile mozna
wytzrymac... ?
Brawo! Wiersz z "Ciebie" płynący, piękny. Pozdrawiam:)
Piękne metafory i głębokie refleksje zawarte w tym
wierszu mogą zauroczyć. Pozdrawiam.
Ciągle popełniamy błędy i niekoniecznie się przez to
uczymy... a wybaczenie? Gdy kochamy naprawdę,
wybaczamy...
jeśli warto to tak trzeba, przeszłość jest ważna, ale
czy najważniejsza?:)
Smutny wiersz ale jest jeszcze jakaś nadzieja
Ten wybór jest ryzykowny, ale widocznie uczucie jest
silniejsze, bo potrafi wszystko wybaczyć.
cale zycie to sztuka wybaczana i kompromisow...
niestety .. ładny wiersz.
Wybrałaś dobrą drogę a czy słuszną, czas pokaże. Dobry
wiersz niebanalny.
''ból nagina prawdy gdy łzy tańczą
i rozdeptują marzenia'' głęboka mądrość jest w tych
słowach... smutny wiersz z nadzieją w puencie...