Błogosławieni którzy płaczą

wszystko ma dwie strony

Dzięki Weno za ciepły odbiót
Zenku - ucałuj małżonkę
Stello - cirszę się Twoim wpisem
Anise- super teatrzykowa scenka
Pozdrawiam

dajesz pole wyobrazni, oj dajesz :)
pozdrawiam :)

- widzisz jej łzy?
- nie ...
- i właśnie, na tym polega obojętność...
pozdrawiam Małgoś

*Błogosławieni którzy płaczą* tu na ziemi W Boskim
wymiarze ze szczęścia będę płakać Pozdrawiam Małgosiu

świetny i jakże prawdziwy
podoba mi się niewymieszany do końca cukier w herbacie

miłego dnia Małgosiu

Cieszę się.
I już tęsknię za Wami - nie przewidziałam tej
poprzeczki.
Co real to real:))))

Małgosiu, bardzo mi się podoba.
A płacz - każdego doświadczamy - i tego smutnego, i ze
szczęścia, czasem ze śmiechu... Wszystko nam dane do
zebrania doświadczeń.

Serdeczności :)

Stary - a widzisz,no super
Grazynko dzięki za obszerny wpis:))

Waldi kochany lubię Twoją pogodę ducha
Ewo - zaszczyt to dla mnie
Baluna-dzięki za wyrozumiałość
Pozdrawiam

To prawda Małgoniu, człowiek w życiu musi doświadczyć
też i pokory. Bez niej nie będzie prawdziwym
człowiekiem.
Ładne niebanalne ujęcie wiersza.
Pozdrawiam ciepło.

lub złamać...

Błogosławieni którzy płaczą .. czy tylko mamy płakać i
ronić łzy.. czy Bóg od nas tego wymaga ..czy po to
stworzył świat.. by słyszeć tylko płacz i zgrzyt.. a
może po to.. by miłość była w nas i radość ..bo jego
dziećmi jesteśmy my.. czy tylko mamy skowyczeć jak psy
.. a możne ten świat jest nieporozumieniem .. który
stworzył w siedem dni ..

czytam Twój wiersz Małgosiu, moim zdaniem, nie jest
tylko o płaczu, ma głębię.wrócę jeszcze do niego:)
tymczasem serdecznie Ciebie pozdrawiam:)

Tzn:płacz człowieku i nie ma się czego wstydzić-jeśli
masz czego płakać.Pozdrawiam .