Bo tylko Ty

spadł smutku deszcz a razem z nim
wiatr przywiał melancholię
szeroką rzeką u nocy stóp
płynęły tysiące wspomnień

minione dni rozwiany pył
paciorki w palcach przesuwane
w słowach modlitwy tęsknoty ciche
jak mantra przez usta szeptane

już strugi wspomnień wylał deszcz
obudził sny zapomniane
z mych oczu popłynęły łzy
prosto do rzeki wezbranej

ustanie deszcz nastanie świt
powrócisz jak wraca ranek
słońcem osuszysz moje łzy
ukoisz serce stroskane

autor

aanka

Napisany: 2008-07-22 Dodano: 2009-05-18 11:01:41

Ten wiersz przeczytano 914 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie