Bociany

Na narożu dachu, chaty całej z bali,
jest gniazdo bocianie przez lata omszałe,
gospodarz rok płodny pod niebiosa chwali
i zdrowo też rosną bocianiątka małe.

Nadszedł skwarny sierpień – letnia kanikuła,
w obfitości wszelkiej leniwie czas płynie,
młodzież co sie wiosną z jaj w gnieździe wykluła,
ciągle nieporadna - taka w drodze zginie.

Dlatego rodzice dzieci doglądają,
z surowością sędziów błędy korygując,
ostanie już lekcje i wskazówki dają,
tak do długich lotów ich przygotowując.

A wróblom amorów znowu się zachciało
i seks uprawiają bezwstydnie na dachu,
jakby tej miłości wciąż im było mało,
choć w sierpniu to akt jest zwykłego obciachu.

Boćkom przez dostojność patrzeć nie uchodzi,
a swymi sprawami też zajęte były,
bo lada dzień sejmik na odlot się zgodzi
i wyznaczy termin by się w klucz wtopiły…

autor

M.N.

Napisany: 2018-08-06 Dodano: 2018-08-06 08:37:15

Ten wiersz przeczytano 2177 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie