Bolesne zyciowe odczucia...

Wymyśliłem to,mając okropnego dołka...

Czuję się jak zbity pies
nie potrafię znaleźć sobie miejsca.
Boże,powiedz proszę,co mi jest?
Czemu mnie dopada euforia wielka?

Nic już nie cieszy.
nic nie raduje.
Nic nie śmieszy
jak wrak człowieka się czuję

Na płacz mi się zbiera
oczy opuchnięte
Chęć do życia los mi odbiera
bo na cholere mi takie życie przeklęte?

Nic mi nie wychodzi
nic się nie układa
Samotność za mną chodzi
jak drapieżnik ofiarę mnie dopada

Rodzina,przyjaciele muszą mnie znosić
chciałbym zmienić wiele,chciałbym ich
przeprosić...................

Za moje humory,za złe zachowanie
ma chęć do pokory
pojawi się nim słońce wstanie...

Potrzebuję pomocy...
sam sobie nie dam rady
Te męczące koszmary w nocy
wciąż szukam porady

Odwagi mi brak...
brak wiary i nadziei
Życie toczy się na wspak
a w głowie pytanie:
Czy to wszystko kiedyś się zmieni:-(?

Nic się nie zmieniło...Pojawiła się iskra nadziei,że być może wrócę do poprzedniego stanu i znowu będę sobą...Póki co sam siebie nie poznaję i sam siebie przerażam:(

autor

Robi20

Napisany: 2008-09-04 Dodano: 2008-09-20 04:26:21

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie