Boska opaczność
Miałam nie wklejać, ale po przeczytaniu "Starsza kobieta i może" autorstwa "niety", wbijam na poprawienie nastroju:))))
Proszę o zdrowie,
w chorobę wpadam,
która mi sprawia
kłopot nie lada.
Pragnę kawioru,
a chleb dostaję,
chcę nowy laptop,
stać mnie na... kajet.
O cud się modlę,
mam życia prozę.
Chyba rozgryzłam
jednak ten orzech.
W chorobie widzę,
że mam rodzinę,
kiedy chleb w domu,
z głodu nie zginę,
w kajecie - wiersze,
zaś życie proste
pozwala dostrzec
uroki wiosny.
Miało być dobrze,
wychodzi lepiej,
gdy Bóg na opak
kręci człowiekiem.
autor
wielka niedźwiedzica
Dodano: 2014-03-16 19:37:57
Ten wiersz przeczytano 3129 razy
Oddanych głosów: 49
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (67)
Bomiś, wiedziałam, że spodoba ci się "opaczność". Taka
"bomisiowa" mi wyszła. Nie święci garnki lepią,
człowiek od lepszych się uczy, to i czasem cosik
wyjdzie:)))
Nieosiągalna, karlu, kryształ, lotka, mariat - miło
was gościć:))))
Superrrrrancko
I wszystko gra! :-) Świetny wiersz, wielki uśmiech dla
Ciebie Wielka :-)
Madrośc jest tutaj namacalna. Pozdrawiam
z Boskiej opatrzności zrobiłaś opaczność i na dobre
wyszło przesłaniu, super pomysł i wykonanie:) to
prawda, co piszesz... buziaki:)
pazurami wdrapuje się w życie,
chociaż ma zgrzebne okrycie.
Pozdrawiam serdecznie
Mądry bardzo mądry wiersz...
Oby tylko ludzie chcieli czerpać z niego wartość
Którą on w swym przesłaniu pozostaje w słowie
Pozdrawiam serdecznie i życzę spokojnego wieczoru
Koncho, milasku, Zosiu Serdeczności:))))
Ech, Wielka... to lubię :))
Pozdrawiam.
Bardzo mądry wiersz :)
miało być:mówiąc
Piękny wiersz, moje klimaty.
Dzieciaki, gdy było bardzo źle, podtrzymywały mnie na
duchu, mówiąć:
Mamo, nie jest źle, dopóki mamy chleb i wodę..., bo
Babcia na Syberii, nie miała przecież nawet chleba.
Dzisiaj, najstarszy ma lat czterdzieści i uczy swoje
maluchy, szacunku do chleba.
44tulipanku, elka123, sabo, Czatinko, Stello-Ewuniu
uściski:)))
Payu, trzymam za słowo z przetrzepaniem futerka:)))