O Boże, Marian serce

Piękna górska chata, dymiący komin, ogródek z kwiatami, przy płocie dwa labradory, które jeszcze nie mają imion (takie jak widziałam w reklamie papieru toaletowego) czekają, machając ogonami. Stare rzeczy na śmietnik, Hektor do schroniska — chcę wszystko nowe...

- Marian ciebie nie gryzie sumienie.
- Sumienie?
- Tak Marian, sumienie — zobacz, do czego ty mnie doprowadziłeś.
- Ja!?
- Tak ty! Gdybyś nie wygrał, to nie leżałabym tu teras. Podaj mi wodę i słuchaj. Postanowiłam, że na Chrobrego już nie wrócimy. Chcę się totalnie odciąć od starego. Wiesz, bo ja zgodnie z zaleceniami lekarza muszę wypocząć — wiec polecę z Mariolką na Ibizę a ty podczas mojej nieobecność ogarniesz to wszystko, co ci tu napisałam i zajmiesz się Jasiem.

- Ja Jasiem? Niech go zawiezie do ojca.
- O Boże Marian co ty zemną robisz, serce mi zaczyna walić.
- Dobrze już dobrze niech go przywiezie.
- Golfa to obiecałam Jolce, a sobie kupię tego, co ta wnuczka Marriotta jeździła no ta London czy jakoś tak po wielkomiejsku.
- Paris Hilton?
- Chyba tak, ale poszukaj mi ją, to ci powiem dokładnie czy to ta.
- Sekundę... Ale tu net słaby...
- Wiem — ile ja się z Mariolką namęczyłam, żeby znaleźć ten wymarzony dom, plus Ibiza, bukowanie przelotów, hotel itp. - katastrofa.
- Halinko to ta?
- Tak. Poczekaj... nieźle się zestarzała... jak się nazywa ten zegarek, co ma na ręku?
- Nie wiem — napewno drogi... Halinko o ile się nie mylę to ona jeździła Bentleyem czy ty aby nie przesadzasz?
- O Boże Marian serce...
- Ok, Halinko spokojnie, nie denerwuj się
- Marian ty mnie do grobu... Idź już, bo ma przyjechać Mariolka, pomoże mi wybrać dobrego chirurga plastycznego.

Cdn.

autor

raskolnikowski

Napisany: 2021-08-03 Dodano: 2021-08-03 10:13:49

Ten wiersz przeczytano 719 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie