BRAK

Jak wyschnięte płatki róży,
Jak suchy liść balansujący w porywach wiatru,
Tak suche jest nasze uczucie.
Brak wody sprawił,
Że moje serce jest ciągle spragnione.
Pragnę Twojej miłości!
Pragnę Twej czułości!
Pragnę Twego ciepła!
Pragnę Ciebie!
Już nie patrzysz na mnie wzrokiem,
Który potrafił powiedzieć wszystko.
Chowasz przede mną swe oczy.
Boisz sie...
Czuję między nami wiejący chłód.
Brak ognia, wody, powietrza sprawia, że
Zaczynam się dusić.
Zaczynam umierać.
Miałam nadzieję, wierzyłam,
Miałam siłę, aby walczyć.
Lecz Ty już się poddałeś
- Jestem więc bezsilna.

autor

Zoria

Napisany: 2007-12-09 Dodano: 2008-01-19 22:40:12

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie