Bulwar na Zwierzynieckiej

"Aniu, czy mogłabyś iść kupić sezamki?"
I biegnie Ania do przedpokoju,
Nakłada czarne trampki.

Kilka schodków, serdeczny uścisk klamki
I wybiega naprzeciw ławka,
Niebieska jak Ani nogawka.

Z daleka "cześć" krzyczy Mariusz,
Który znów się pobrudził,
Bo razem z Tobiaszem "pisali" scenariusz.
("Jak rozczulić mamę?")

Dalej, wzdłuż pełnego życia bulwaru
I długiego bloku,
Biegnie rzezimieszków paru.
( jeden drugiemu nie dotrzymuje kroku )

(... i jedyny, naburmuszony tu człowiek,
to ten, który musi sprzątać po tutejszej "dzieciarni")

Na "dzień dobry" jednak
Pani sprzątaczka Ani nie odpowiedziała,
Tylko o administracji coś jąkała.

I spieszy tak Ania,
Przez ten bulwar,
Bo mamę dopadła "sezamkomania".

Ale sezamków nie doniosła.
Zjadła po drodze.
I mama Ani patrzy teraz srodze.
(... ale na ogół jest wspaniałą mamą
i niepotrzebny jest jej program "Jak być damą?"...)

autor

Fikcja

Napisany: 2008-06-13 Dodano: 2009-02-08 16:25:50

Ten wiersz przeczytano 978 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie