Bym ją już nie wołał...

Nikt nie głosuje?
Nikt mnie już nie chce?
Nikt mnie nie kocha?
Zostaję we śnie...
I w śnie tym odrzucony,
taki bezbronny, jak kiedyś oni...
wciąż niezaradny w życiowym bagnie,
tak już mnie wciągneło, i w nim przepadnę...
Słowa co krwią okryły niebo,
Słowa co bolą, krążą wokoło,
Ja wciąż powtarzam je,
gdy łzy me, wciąż nie chcą wyschnąć,
spływają wciąż i serce gaszą...
Słowa... nie chcę cię krzywdzić,
nie mogę być z tobą...
ja nie kocham jak kiedyś,
choć było... tak pięknie,
tak cudownie, tak wspaniale, tych chwil parę...
Tych pięknych chwil nie zamienił bym na nic,
okryty szarością bez granic...
Gaśnie ma gwiazda wśród czarnej ciszy,
tam umrze gdzie wskazała ją ta osoba,
podejdzie w to miejsce i w czarnej ciszy,
poderżnie gardło, by jej już nie wołał...

autor

figaro79

Napisany: 2007-01-31 Dodano: 2007-01-31 12:20:40

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie