Cała Ja...

Siedzę,
Obok mnie pełno szkła,
Puste szklanki, butelki,
Porozbijane na malutkie kawałeczki.

Siedzę,
Samotna, opuszczona, niekochana,
Jak pusta ściana grobowca,
Nicość ogarneła całą mnie.

Siedzę,
Taka silna,a tak bezradna,
Pełna chęci do życia,
A tak bardzo monotonna.

Siedzę,
Tutaj sama, a tam z JEDYNYM,
Myślami zbłąkana,
W labiryncie szczęścia.

Siedzę,
Zapomniana jak zwiędła róża,
Pomięta, zdeptana, zamarła,
Niekochana jak bezdomny pies.

A ja wciąż siedzę,
Wpatrzona w przyszłość,
Jakby to co za mną
Nigdy nie miało miejsca.

Ciesząc się smutkiem,
Radując cierpieniem,
Bo może to najpiękniejsze chwile,
Które spotykają mnie w życiu?

Taka właśnie jestem...
Taka sztuczna, a tak prawdziwa,
Taka bezduszna, a tak uczuciowa,
Taka zwyczajna, a tak wyjątkowa...

For You... ;**

autor

Jusi

Dodano: 2009-01-22 21:25:37

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie