Ceremonia parzenia herbaty
Usiądź teraz wygodnie,
zachowaj tylko dobre myśli,
uwolnij swoje ciało i duszę,
aby na chwilę stały się jak
ulotne motyle wiosenne.
Oddaj całe serce
wszystkie najpiękniejsze uczucia,
jakie człowiek ma w sobie.
Pozostaw zło i nienawiść
za drzwiami tego domu.
Poczuj się jak w rodzinie,
chwyć kogoś za rękę,
zamknij oczy,
otacza cię krąg przyjaźni,
znajdź miejsce
na szlachetne słowa.
Ceremonia parzenia herbaty
dobiegła końca.
Teraz możemy się nią napić,
najlepszej na świecie.
Zapamiętasz ten smak
i znów, stęskniony, powrócisz,
bo wciąż szukamy
tego, co jeszcze
czyste w środku.
Autor wiersza Damian Moszek
autor
Damian Moszek
Dodano: 2024-02-09 15:22:05
Ten wiersz przeczytano 285 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Ładnie, pozdrawiam :)
Długo zastanawiałem się dlaczego wiersz nosi taki, a
nie inny tytuł, aż doszedłem do wniosku, że metafora
tej ceremonii jest używana do opisania sposobu, w jaki
ludzie mogą się zjednoczyć, odprężyć oraz cieszyć
chwilą spokoju i bliskości, podobnie jak podczas
spokojnego parzenia herbaty w towarzystwie innych.
(+)
Parzenie herbaty z sercem jest jak poezja. Wydobywany
aromat zniewala zmysły. Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam.
W czwartej strofie, trzeci wers czytam jej napić.
Wspaniała atmosfera wyciszenia z docenieniem picia
herbaty w miłym towarzystwie. Pozdrawiam radośnie z
uśmiechem:)