chciałem się tylko przedstawić
zimno mi
zimno mi w tym pokoju
zimno mi w tym mieszkaniu
tym ubraniu
i pod
kocem
skóra jest
jak gorset na jeziorze
w surowym czasie
zimno mi pod tą skórą
i w tej klatce
piersiowej
stalowe chłodne pręty żeber
zaginają się na mnie
zimno mi
trochę się ruszam
ale to nic nie daje
jestem zmarznięte
wyglądam zza krat
chwytam ostatniej deski ratunku
chwytam strumieni
ale one mnie tylko obiegają
nie chcą się zatrzymać
mają swoje sprawy
swoje wędrówki
nie chcą mnie ze sobą zabrać
nie wyjdę stąd
umrę tu samo
z zimna
tak na koniec to może
jeszcze się przedstawię
jakby kto mnie już
nie rozpoznał
serce jestem
i nie pamiętał
- tu mnie pochowano
http://www.tekstowo.pl/piosenka,anathema,the_lost_chil d.html
autor
Marta Surowiecka
Dodano: 2012-06-20 00:35:53
Ten wiersz przeczytano 764 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
świetny tekst- pozdrawiam
Dobrze, ze jestes "serduszko" i nie trzes sie juz
,pod tym kocem.! Pozdrawiam cieplo:)
mariat, to świadomie, kalectwo z premedytacją, ja tak
mam...
a ja powiem trochę inaczej niż wszyscy, wiersz jest
jakby po bardzo mocnym piwie, przede wszystkim
wyczuwalna zaimkoza - zupełnie niepotrzebna, bez niej
będzie ciekawiej.
tutaj "chwytam strumieni" = albo chwytam się
strumieni, albo chwytam strumienie.
Ukłony... Wy mi na serio to napisaliście ?
ja bym to serce uwolniła - wolne znajdzie coś co je
ogrzeje twoje wiersze są tak dobre że nie osmielam się
aby je komentować
pozdrowienia
Jak zawsze ciekawie.Wiersz skojarzył mi się z piosenką
autorstwa Wojciecha Młynarskiego i Włodzimierza Korcza
pt "Ogrzej mnie". Pozdrawiam.
a wiesz DoroteK, właśnie dlatego ja nie komentuję,
choć czytam -
po prostu mnie zatyka, boję się tych wierszy i je
podziwiam;
pozdrawiam autorkę
biedne, biedne, zimne serce... Marto zawsze Cię czytam
i zawsze mam wrażenie, że moje komentarze w porównaniu
z twoją Poezją są takie nie na miejscu...
Marto twój gośc wielu jest znajomy
ale nie wielu dba o jego rytm
i czysty oddech
jestem pod wrazeniem - brawoooo
Marto,marto
umierać nie warto
żyć pięknie tak
taki cudny świat
Znowu miałam dreszcze czytając Twój wiersz.Pozdrawiam.
Niezwzkly wiersz martomarto.Cieplutko pozdrawiam:)
Serce na zycie ma się otwierać,
a nie umierać!
Pozdrawiam!
Ogrzać serce - wystarczy ciepło i pryjaźń innych
ludzi.
Dopóki serce bije, człowiek wie, że żyje.
Pozdrawiam.