Chleb dobroci

Pamięci moich babć Janiny i jej siostry Zosi, po których odziedziczyłam pisanie wierszy :)

wpisana
w taniec kropel deszczu
co zmywa wszelkie troski
chwytam w dłonie
magię chwili

pod parasolem nadziei
przed deszczem zwątpienia
ukryłam marzenia
i nie pozwoliłam przesiąknąć
ryzykiem niespełnienia

ożywcza kropla
co być może jest łzą Anioła
wyszeptała mi – Czyń dobro

obudziła pragnienie
dzielenia chleba dobroci
wypiekanego z kłosów doświadczenia
z każdym człowiekiem
bez wyjątku

autor

lasthope

Napisany: 2017-01-21 Dodano: 2017-01-21 00:24:15

Ten wiersz przeczytano 796 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie