Chleb powszedni

Poniedziałek, sporo po godzinie 19-stej.
Ostatni Pacjent - przemiły Pan po 70-tce.
Z receptą na złożoną korekcję okularową w dłoni i z wdzięcznością w oczach żegna się po wizycie.
Jeszcze na chwilę zatrzymuje się i odwraca:
- Czy ja mogę Panią o coś zapytać?
- Tak, oczywiście, bardzo proszę.
- Jak Pani to robi, że po całym dniu dyżuru ma Pani w sobie tyle zapału, tyle radości, tyle siły, by mnie ostatniego przyjąć jak pierwszego?
Moment na zastanowienie.
- Ależ to Pacjenci przynoszą ze sobą dobrą energię. Na bazie energii podarowanej przez pierwszego Pacjenta badam drugiego, na bazie energii od drugiego - trzeciego...i tak przez cały dyżur.
- A jeżeli ja jestem ostatni, to co Pani z moją energią zrobi?
- Za chwilę podziękuję, spakuję do torebki i zabiorę do domu. Jeszcze dzisiaj wieczorem upiekę z niej wiersz :)

Dla Was wszystkich za rok wspólnego wędrowania po wersach :)

autor

Konwalia majowa

Napisany: 2023-01-22 Dodano: 2023-01-22 15:22:00

Ten wiersz przeczytano 1678 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie