Chwila natchnienia

Wiatr cicho mgłę poruszył
Wonnością zamarłej natury
Ni głaz się nie odezwie
Ostatnie tchnienia zieleni

W powietrzu tęczowej topieli
I twój głos gdzieś umknął
Świat stał się nagle
Niczym piórko westchnienia

Ciemnym grotem skąpane skały
Czarne kreski nicości
Wśród raf, Tysiące drzew
morskich poruszyło się nagle
W tańcu skrzydlatej śmierci

Bezdomna…
Otarła się cicho o moje stopy
Zastałam się w skałę
Odeszła ciemną drogą ku nicości

Cisza przywiała cząstki ciał
Poskładałam zieleń umarłą
Wspomnienia bujnych traw

Za drzewami czaił się cicho
Cień postaci
Echo niosło jego oddech
Ciepło pali zeschły czas
Tliły się uczucia zagasłe
Śmiercią utopione

Jedwabne usta dotknęły moich ust
Kradły duszę pragnienia
Ciało zastałe omywa płomieniem
Jedna chwila natchnienia…
Zmienia się wszystko…

Dla Ciebie....:-))

autor

Aranel

Napisany: 2006-10-02 Dodano: 2006-10-22 11:47:24

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie