Ciebie spragniona

Popękane lustra, widać tęsknot rozbicia,
nie skrywam skrzącego blaskiem uczucia.
Tonie dzień w purpurze, złotem lśnią szyby,
czy jest to prawdą, czy dzieje się to na niby?

W zachwyceniu wielkim wspinam się na palce,
graj ustami słodkimi skoczne oberki i walce.
Szczęściem rozmarzona układam kwiaty w wazonie,
rwą się, znów płoną dźwięki zaczarowane w półtonie.

Szepczesz moje imię, a łza w dzikim tańcu się kręci,
spada, moczy koszulę tuląc się do twej piersi.
Ściskaj mocno moje ręce, całuj pragnieniem uchylone
dłonie wyczekujące i usta tęsknotą różowione.

Gasną blaski, gdy nikniesz w półtonach, półcieniach,
Jesteś tak daleko, jesteś, a jednak cię nie ma.
Czuję twój wzrok, gdy patrzę w dal przez otchłanie,
płoń w mroku ogniem, tak wielkim jak miłowanie.

autor

a-co

Napisany: 2007-05-06 Dodano: 2007-05-06 14:26:08

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie