Ciężko żyć, ciężko umierać

/każdy ma jakieś problemy, biedny ma ich dużo więcej/

Co bezdomny może człowiek
kiedy czuje strach i głód?
Różne myśli drążą głowę,
a po ciele czuje chłód.

Czego może się spodziewać
gdy na dworze tęgi mróz?
Skąpą odzież przyodziewać,
która wypłowiała już.

Jeśli nie ma dokąd wrócić,
przemarznięty jest na kość.
Myśli jak by życie skrócić,
bo serdecznie ma go dość.

Są na szczęście dobrzy ludzie,
którzy wyciągają dłoń.
Choć zdobytą w wielkim trudzie,
swoją pomoc bliźnim ślą.
*
Dziś się wszystkim nie przelewa,
zwykłym ludziom ciężko żyć.
Biedny często łzy wylewa,
władcy, nie przestają tyć.

Mają duże apanaże,
zawsze napełniony brzuch.
Wygolone tłuste twarze,
każdy wyżywiłby dwóch.

Lecz tak nie jest ale gdzież tam,
każdy z nich o siebie dba.
Rządzący i cała reszta,
biednych ludzi z tyłu ma.

Wszystko ma swoje granice.
niech rządzący o tym wiedzą.
Trzeba się z narodem liczyć,
bo na taczkach wywieźć mogą.

autor

wrobel

Napisany: 2004-01-25 Dodano: 2010-02-24 01:14:12

Ten wiersz przeczytano 1246 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie