Cisza zapomnienia
Gdy gwiazdy na niebie budzą swój blask,
chowam się w ciszy zapomnienia.
Szeptem bicia mego serca,
budzę w sobie wszystkie wspomnienia.
Zimny pot, spływając po mym czole
wywołuje dreszcze niespokojne.
Zamknięty w sobie
odnajduję smutek codzienności życia
i szybko okrywam się dziurawym płaszczem
nadziei.
Spoglądając raz jeszcze
na bijące blaskiem gwiazdy,
zamykam swe oczy
by śnić o tym co upragnione.
autor
noname89
Dodano: 2008-04-22 23:45:38
Ten wiersz przeczytano 402 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
dużo smutku...tylko wspomnienia Ci zostały i mała
iskierka nadziei ..dobrze jest marzyć i śnić tam
życie jest zupełnie inne;wiem coś o tym/+/ładny
pozdrawiam