Cokolwiek zabija brakiem

Być może to był mój wymyślony obraz
być może było to lustro
i byłam w nim ja

Taka słaba
Taka naiwna
Nie potrzebna!

Mozajka z uszu, ust i oczu
rozmazana całość łzami
wymyta błotem
zdeptana duma
pogrzebana miłość

Zgasła w oczach jego
zmarniala
zmalała
zdechła

Nadzieja i ona
rozlana na ziemi

Zmarła w cichości natury
zgnębiona myślami
zabita brakiem

Czegokolwiek!

Dla niego, który patrzy, ale nie czuje mnie...

autor

KrzykZachwytu

Napisany: 2007-05-04 Dodano: 2007-04-05 20:50:54

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie