com uczyniła, żeś umilkł tak nagle?

strudzony, jak wzrok wędrownego ptaka
wiersz ci posyłam spod wschodniej rubieży,
bo nie mam już oczu, by nimi zapłakać,
ni ciało, ni dusza do mnie już nie należy..

rozpinam mu skrzydła, jak żagle pierzaste,
niech cię obejmą i słowem owioną,
nabrzmiałe tęsknotą, jak gorzkim balastem
miłości, co zda się boginią? Gorgoną?

com uczyniła, żeś umilkł tak nagle
i czemuż twe oczy szaleńczo goreją?
nakarmić chcesz ptaka, czy pióra mu wydrzesz
- łeb urwiesz Hydrze..

autor

ash

Napisany: 2007-06-08 Dodano: 2007-06-10 00:00:57

Ten wiersz przeczytano 747 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie