Cudowno kwila
wiersz gwarowy
Cudowno kwila
Stojem nad potokiem
jako chojto stoi
i zolem się zolem,
jako cłowiek zoli.
Potok wartko,warciućko
tak jako cas zynie,
i nijak go stawić,
na zodnej dziedzinie.
A nie widzem światła, coby
kańsi nad dachem świyciyło
i mnie jako Magów,
ku złobku prowadziyło.
Ka iść dary słozyć,
nisko się pokłonić,
cobyś mnie fcioł Jezu,
od biydy zacłonić.
Ino na ołtorzu,
ka jest przemienienie,
w malućkiej hostyjce
przychodzis na ziemie..
Cichućko w kościele,
ino przy ołtorzu dzwoniom,
na tom cudownom kwile,
syćkim dozwolonom….
Komentarze (20)
pięknie
pozdrawiam :)
Piękne,. Wiarą pozdrawiam;)
Piękny, ciepły wiersz,
a w nim zamknięte cudowne chwile.
Dobrej niedzieli Skoruso.
Pozdrawiam serdecznie:)
cudowny wiersz, pisany gwarą(Y)
Tak mało osób pamiętało o dzisiejszym święcie. Bardzo
miło było znaleźć taki wiersz, a w dodatku pisany
takim pięknym językiem. Pozdrawiam i życzę dobrej
nocy.
Ładna zaduma wiarą pisana.
Serdeczności noworoczny skoruso przesyłam, zdrówka
wiele życzę:)
Piękny wiersz pełen wiary. Pozdrawiam :)
Gwara twa pięknie brzmi:)pozdrawiam serdecznie:)
Piękna gwarowa refleksja pełna wiary.
Pozdrawiam serdecznie
Piękne jest to Twoje gwarowanie.
pzdr
witaj Skoruso, zawsze z dużą ochotą czytam Twoje
gwarowe wiersze. :)
ja wróciłem z gór, pogadałem (i opisałem) trochę z
Nikiforem.
pozdrawiam serdecznie :)
serdeczności
Pięknie gwarą i z wiarą!
Pozdrawiam!
Piękna, góralska gwara która pozwala rozwijać ojczysty
język
Pozdrawiam i życzę wszystkiego najlepszego w Nowym
Roku paa :)
podziwiam
super
I ja podziwiam.
Zdrówka, skoruso :)