Cy zakwitne gwarom

Bez względu na porę roku - kwitniesz gwarą, a ja z
radością obserwuję jak rozchylasz kolejne pąki :)

Czlowiek staje sie czescia tego miejsca, gdzie sie
urodzil, gdzie rosl. Ja rowniez czesto myslami
powracam do moich miejsc kochanych, pamietam je
dobrze, jakby to bylo wczoraj. Pozdrawiam.

Oj, mnie mama niczym pięknym nie karmiła, także tylko
pozazdrościć. Ładny wiersz.

Hej! Skorusiu piekny wiers... wiesna kansi sie nom
syćkim zapodziała: pockoj krapke, a zakwitnies
gwarom!!!

Dzisiaj trochę trudniej , ale to moze ja mam
przycmione spojrzenie:)

cały czas Twoja gwara kwitnie:)

Mama cię karmiła chłopskimi myslami ,a teraz piszesz
wiersze rymami i gwarą, wersy o wiosnie układając.

co w dzieciństwie zasiane rośnie przez cale życie w
rzeczywistości i w przenośni .Ładny wiersz

och nadzieją kwiatostanu, Pozdrawiam

pytanie, na które zaraz odpowiadasz: zakwitnie i niech
kwitnie dalej... tak mówiła mama i to wpajała, co
niepowtarzalne gwarowo, język, który zawsze
najdroższy... pozdrawiam...

Ja też mam nadzieję,że zakwitnie.Pozdrwiam

Twoja mama karmiła Cie przepięknymi myślami i do tego
wielką wiarą, miłością do Boga, ludzi i przyrody, co
pięknie w wierszach opisujesz!

Zakwitnie :)) Serdecznie pozdrawiam.

u Ciebie to pewnie rosną całe dywany krokusów jak z
wiersza, którego napisałaś, pięknie :)

Miej nadzieję a zakwitnie...