CYKL ŻYCIA
I nagle przyszedł - koniec żywotności
To mało znaczy - naprzeciw wieczności
Fakt dokonany - wszystkich wzrusza
Ciało umarło, lecz żyje dusza
Szczątki człowieka do grobu złożone
A dusza szczęśliwa że wyzwolona
Teraz "czas z kośćmi się rozprawi
W pył w popiół zmieni - przetrawi
Aby zostać w proch obrócony
Będziesz robakom składać ukłony
Aby im nicość, twa smakowała
I cząstka ciebie tu nie została
Tak według Wiary - cykl się zamyka
Jeden się rodzi a drugi znika
Z prochu powstałeś w proch się obrócisz
Lecz w innym świecie do żywych wrócisz
Zenek 66 Sielski
autor
Zenek 66
Dodano: 2016-07-30 18:04:53
Ten wiersz przeczytano 2112 razy
Oddanych głosów: 40
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (49)
Śmierć jest najpewniejsza w życiu.
z przymrużeniem oka na tak poważny temat
wielka sztuka
jestem na TAK
Przejmujący i prawdziwy,pozdrawiam:)
Fajny, ale tak się boję robaków, że mam być spalona.
Pozdrawiam :)