Z cyklu...

Czasom gdy słońce było Bogiem

,,Z cyklu...
I uwierzysz
żeś z Kazimierzy
gdy tęsknota Cię otuli
i łza łzie wyszepnie,
tam Kazimierskiej Twej Matuli
kwiaty kwitną letnie
ich woń zmienia we wspomnienia
w park odmłodnienia
całusów kwiecistych na łące
tej pachnącej.
Wychowana,wychowany
boćkiem kle kle rozklekanym
bawiłaś lalki jako żywe
z malw w wianku urodziwem
A Ty, tyś z ochoty
szczuł przez płoty
burkiem koty
kotem zaś gołębie loty
gdyżeś zmęczon po tych żniwach
przy ognisku się odżywiał
ziemniakiem pieczonym
z nosem osmolonym
słońcem przed nocą płonacym
z brzaskiem w sen piejącym
w wonie lata i jesieni wzory
zimą chu cha odmrażał wiosenne kolory
same czary
jakoby baśnie nie do wiary
czuć było to co dziś w głowie się nie mieści
czar z pieca chlebowego wieści
co upiekła sercem sama
Kazimierska Mama
a żar z pieca iskrę zapyli
co słowem zaiskrzy li
tajemną tęsknotą Cie otuli
i łzą co łzie wyszepnie,
tam Kazimierskiej Twej Matuli
kwiaty kwitną letnie
w wierzbach swojskiej urody
pluskiem z zalewu wody
malują mury
ustrojone kominem od dołu do góry
plusk to jak koń kopytem rozpryśnie
z brzaskiem błoto które pokrył pierwszy snieg
gdy wozów karawany
malowały zapach cukrowany
wron krakaniem
co rozstanie
bez powrotu
do płotów...
artificial intelligence
preferred, i bezsens
szron przypnie
gdy przyśniesz
za górami za lasami
wspomnieniami
O Kazimierskiej Twej Matuli
zmarzlina ululi...
Wspominaj Matulę ! Póki Dobry BOŹE
Możesz.

autor

taqgut

Napisany: 2023-06-12 Dodano: 2023-06-12 18:01:05

Ten wiersz przeczytano 764 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie