cz. III (Jest Jeszcze Taki...

Wejście pierwsze – bo widzisz są takie miejsca.

Bo widzisz są takie miejsca, gdzie
falująca przestrzeń miesza się
z mknącym bezwiednie ciepłem i chłodem.
Pewnie doświadcza warstw rzeczywistości
przepływając między nimi z prądem wiatru.
Porośnięci mchem i paprocią bogowie
smakują słodyczy wtórujących kolorom melodii
do słów zgubionych przez odległe dzieci.

Ostatni tutejsi mieszkańcy byli nazywani
poganami. W posągi, obrzędy i wiarę
oddawali się w całości bez wybierania
tylko tych wygodnych i niewymagających
wysiłku. Potrafili wyżej sięgać
w swoich prostych poglądach i tradycji
niż współcześnie zrównane pszeniczne pola.

To woda i wiatr kruszyły skały, aby przykryć
bezpiecznym płaszczem tolerancji - osady,
świątynie i miejsca magiczne. Natura
łaskawie objęła wszystko jaśniejącym
prężnie korowodem traw i lasów.
Wodospady świętych jezior
rozlały się w odnóża rodzin, plemion.
I cisza stojących nocą pali, przesiąknięta
dymem ognisk upojonych nietrzeźwą muzyką.

Często odprowadzałem myśliwych łowiąc
z nimi bażanty, wzrokiem chwytając ulotność.
Nigdy nie pojmę przemijalności. Za każdym razem
zamykając powieki, kurczowo chwytam wymiary
i przyciągam do siebie wdychając
ostatni słowiański zachód.

autor

Kla Ro

Dodano: 2009-04-08 19:50:40

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie