Czarna krew

W moich żyłach diabla
płynie czarna krew.
Jasne, że nie urodziłem się z nią
ale zawsze uczyli mnie
jak mam ją pić.

Uczyli, jak podwójną mieć twarz.
Białą niewinność
a pod nią
czerwone pożądania.
I jak ręce zbrukane
wznosić i klęczeć.
Klękać aż do nieba.

Na górze mistrz znudzony
wciąż gra w szachy z komputerem.
Ja jestem czarnym pionkiem.
Nie będę bronił królów ni wież!
Dojdę do końca.
Będę hetmanem białoczarnych pól.

Zakręcę kwadratowym światem
i podobny się stanie do koła
a brukowa czerń i biel
niech przynajmniej będzie szara!

I rozróżnię barwy w szarości.
Po ponurym deszczu tęcza jest - to wiem.

autor

Wiwern

Dodano: 2006-05-25 08:22:52

Ten wiersz przeczytano 723 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Toniczny Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie