Czarownica

Proza

Zimna cela, kraty w oknie, podrapane ściany, miotła w kącie i ona na pryczy. Patrzę na rozrzucone włosy i na ramiona, na których przysiadł teraz księżyc. Kosmiczne światło daje poczucie wolności.
- on chce mnie zabić. Powiedziała bez emocji.
- kto, pytam i dlaczego?
- Szary Płaszcz, chodzi za mną, nie ma twarzy ani ciała. Jest przeźroczysty jakby był ze szkła.
- może to twój mąż ?
- nie, mój mąż zawsze śmierdzi kremem do golenia.
- kim jest " Szary Płaszcz" , dlaczego pragnie jej śmierci? pytam siebie w myślach.
Nienawiść z czego ona wynika ? Nie mogę tego zrozumieć.
Nagle zmieniła się przestrzeń wokół mnie. Ogromna scena na gigantycznej platformie obróciła się, czułem jakbym przeniknął w inny wymiar. Jestem teraz w sądzie. Gość w todze z poważną miną pyta mnie, czy widziałem jak porwano tę kobietę, pokazał zdjęcie Anny.
- był pan tam tej nocy?
- tak, byłem.
- coś pan szczególnego pamięta?
- w celi obok był łysy facet, rozmawiał z Anną. Opowiadał, że zasnął i gdy się obudził zniknęła jego Czarownica.
- i ja też zasnąłem. Kiedy się obudziłem, nie było i mojej Czarownicy.
- ktoś był tam jeszcze? spytał Sędzia.
- jakaś para, pieprzyli się głośno sapiąc.
- słyszałem również kroki, lecz nikogo nie widziałem .
Platforma znów obróciła się, zniknęła sala sądowa a ja wbiegałem na strome wzniesienie. Łysy za mną krzyczał.
-widziałem je, widziałem !
-szybciej ! Wrzeszczał z trudem łapiąc powietrze. Zobaczyłem czerwony autobus pełen nagich kobiet. Rozczochrane włosy, brudne twarze, oczy wilgotne od łez. Jak w amoku dramatycznie próbowały wydostać się. Wokół autobusu wyły bestie podobne do psów. Wyglądały jakby ktoś skrzyżował hieny z wilkami. Wściekłe zwierzęta trzymali zakapturzeni osobnicy. Przypominali Apostołów śmierci. I On - Szary Płaszcz. Nawet nie próbowałem dociekać kim jest anonimowa postać . Zauważyłem zawieszony megafon w powietrzu, wydobył się z niego głos o spokojnym wyważonym tonie.
- oto wasz sądny dzień, dziś spłoniecie na stosie. Ja, Prokurator waszych sumień i świętej inkwizycji mam prawo posłać was do piekła. Tak mówią paragrafy kodeksu stanu cywilnego. Nie jest okolicznością łagodzącą, to że byłyście niekochane, nieszanowane bite i poniżane przez swoich mężów. Instytucja małżeństwa jest święta, a wy nie byłyście posłuszne, czyniłyście uroki na innych mężczyznach. Płomienie oczyszczą wasze brudne ciała i umysły. Tak mi dopomóż Bóg.
Zgęstniało powietrze od nienawiści. Nieznośny wrzask spowodował przypływ adrenaliny. Spojrzałem na swoją prawa rękę, trzymałem w niej toporek, byłem zdziwiony skąd się wziął w mojej dłoni. Wycelowałem w postać w szarym płaszczu i walnąłem z całej siły. Rozpadł się w tysiące drobnych kryształków a spod płaszcza wyleciał czarny ptak. Wzbił się ponad drzewa i zniknął. Bestie skuliły ogony i przestały ujadać. Apostołowie rozpłynęli się w powietrzu. Ściany pojazdu rozpadły się a z jego wnętrza wyszły Czarownice. Anna stała pośrodku, brudna i przerażona. Twarz przecinały strumienie łez. Podałem jej miotłę, usiadła okrakiem.
- polecisz ze mną? Spytała z trudem się uśmiechając.
- dokąd?
- do Świata Czarownic, Tezeuszu.

autor

Teezeusz

Napisany: 2017-03-18 Dodano: 2017-03-18 12:59:30

Ten wiersz przeczytano 1558 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie