Czas jak woda

Zgubiłam moje myśli
Szukam sensu słów
Upadam i się wznoszę
Mimo braku tchu
Słyszę krzyk z Twoich ust
Ale cóż to za mgła?
Ona przysłania mi wzrok
Robię naprzód jeden krok
Lecz gruntu nagle brak

Marzeń nie ma już
Sen zakończył się
Droga już pokrętna
Nikt nie czeka mnie
Tylko gdzie drugi brzeg?
Przed oczyma mam ocean
Ale skąd się wziął?
Jeszcze chwile temu
Łąka była tu
To połać moich wspomnień
Zakończyła żywot swój

Teraz tylko czas jak woda
Nieubłaganie ulatnia się...
Ucieka w przestworza nieba...

autor

NiespełnionaNadzieja

Napisany: 2010-06-07 Dodano: 2010-06-13 13:42:51

Ten wiersz przeczytano 708 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie