Czcij ojca swego i matkie swoja?

Alicji i Wiesławowi C.

Wstaje i mówią mi,
co mam robic.
Zawsze mądrzejsi i
lepsi.

Nabijacie mnie na
widła nie sprawiedliwości,
przebijacie mi płuca,
powoli traca dech.
Już nawet Bóg
opuszcza mnie.

Wasze imiona są
już zamazane,
a wy udajecie,
ze nic się nie dzieje.
Czasem poślecie sobie
plastikowy uśmiech.

Jestem przeciw!Słuszycie?
Przeciw!
Ten płomień zła
spala mnie,
to tak bardzo boli...

Trace marzenia i
uśmiech na twarzy.
W snach już nie szukam
wiatru w polu,ani
róży w czasie burzy.

Powoli zanikam,
spadam w piekielną
odchłań.
Dlaczego?

Już nie słysze
matczynych rad i
nie odostrzegam
ojcowskich gestów.
Widze jak nieumyślnie
mordujecie sie nawdzajem.

Odbieracie mi nadzieje
na lepsze jutro i
wiare w miłośc ,
w której brak już słów.

Zostaną po was
zdjecia z zamkniętymi oczami,
buty i telefon głuchy.

Dlaczego to robicie?

Czy to ja wam niszcze świat??

Ja mam swój,gdy nie ma was!

autor

Plinka

Napisany: 2006-04-12 Dodano: 2006-04-13 13:59:09

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie