Czerń i biel
Czarne cienie drzew na śniegu białym –
Świat dwubarwny jest, jakby linoryt,
Zgubił dzisiaj barw paletę całą:
Czerń – biel. Innych brak więcej
kolorów.
Nawet karmik, gdzie sypiemy ziarno
To też plama jest czarna i biała.
Srokę widzę w nim dziś biało-czarną,
Barwnych ptaków rój gdzieś odegnała.
Komentarze (9)
Zima posługuje się bielą i czernią,
dopiero następne pory roku używają całej palety barw,
z podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)
W tych dwóch kolorach również można odnaleźć piękno.
Przykładem uchwycenia tego piękna mogą być stare
czarnobiałe fotografie.
Pozdrawiam
Marek
W zimie często jest bardziej biało, niż biało czarno,
ale i często szaro, właśnie to mieszanka czerni z
bielą daje tą szarość, a co do sroki to piękne ptaki,
sądzę, że od przepędzania kolorowtch są gorsze wrony i
kruki, te ostatnie są wręcz złowieszczym symbolem...
Pozdrawiam poniedziałkowo.
"Twój normalny dzień, Zawsze black and white..."
Z kolorami przyjdzie wiosna - warto poczekać,
pozdrawiam :)
Tak było, ale śnieg stopniał i jakoś szaro znowu.
Fajny wierszyk, z przyjemnością przeczytałem.
między nimi szarość...
Obrazowo. U mnie jest bardziej kolorowo, bo do
wywieszonej słoniny zlatują się barwne sikorki:)
Smutno.
"Czerń – biel. Innych brak więcej kolorów."
Pozdrawiam serdecznie Jastrz-u:)
Czerń i biel.
Bo życie tylko takie kolory ma.
To tylko przyroda w kolory burżujem.