Czerwona róża i ja

Nie przynoś mi już nigdy czerwonej róży. Nie chcę kwiatów i nie chce nowych snów.

Błąkamy się po drogach życia,
Tropimy wyraźny, ludzki ślad.
W objęcia chwytamy człowieka,
Który obcym był przez tyle lat.

I miłość zakwita i płonie,
Bez niego trudno już teraz żyć.
Związane stułą nasze dłonie,
Różanoczerwony wszędzie blask.

A człowiek znika w końcu z życia,
Fizyczne kształty bledną gdzieś.
Kwitną nowe czerwone róże
Zrywane ze śmiechem, lub we śnie.

autor

donna lukrecja

Napisany: 2006-07-31 Dodano: 2006-07-31 18:46:02

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie