Zazdrość

Samotność jest czymś niezdefiniowanym, zwłaszcza gdy dotyczy Ciebie...

Znalazła mnie
Z pozoru zupełnie niewinnie

Tak bym spod zamkniętych powiek
Obudziła swą czujność...

Pragnęła zanurzyć się w tafli brązu
Wedrzeć się do mej duszy
Zawiesić nad przepaścią

Nie pozwoliłam się uwieść jej zabiegom
Z obojętnością pozwalałam wierzyć
W moją delikatność i niewinność

Odpychałam w ironii zaprzeczając
Krzyczałam - nie chcę...
Oszukiwałam swe wnętrze w nadziei na wygraną

Wróciła...
Wciągnęła w przepaść rozpaczy
Zrobiła ze mnie ofiarę

Rzuciła w zwierciadło refleksji
W bezsenność nocy

Poruszyła me serce
Zupełnie bezwładnie

Zmieniła spojrzenie
- Dziś świat wygląda inaczej -

Bezsilność...Upadek
Nie ma mnie
Kim jestem?
Tego nikt nie odgadnie

Uciekam
Chowam Twarz w walizce marzeń
Wiem ona mnie nie zostawi
Czeka aż spojrzę w jej zakłamane oblicze
Aż odgadnę i ją oswoję

Inny poznałam jej kształt
Lecz to wciąż ta sama
Zazdrość rzucona w byt ludzkiego istnienia...

...tym bardziej gdy jesteś wśród tłumu,a w środku tęsknisz...

autor

słoneczko21

Napisany: 2010-06-28 Dodano: 2010-06-28 19:50:49

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie