Czy ja mam świadomość?

Pisanie wierszy rymowanych nie jest wcale trudne. Na
Beju jest ich kilkaset tysięcy pewnie.

Twoje są nieregularne.
Mi tam wszystko jedno czy piszę rymowany czy wolny.

To jak się ktoś ubiera nie ma wpływu na to jak pisze
:)

Wiersze rymowane są naprawdę do nauczenia się.
To Twój wybór, że nie chcesz nauczyć się ich pisać,
choć jakieś zadatki masz.

Nic mi nie uszło. Wszystkie odpowiedzi do pytań o
sobie już znam :)

Mily

Gdyby nie mój upór pewnie by mnie tu nie było.
Zostałam tu zaproszona, ponieważ ktoś tutaj liczący
się poeta uznał, że Bej nie starci na mojej obecności.
Teraz dowiaduję się, że trzeba mieć też odwagę i
jeszcze więcej uporu. Skąd tylko go brać? Inny tu o
mocnej pozycji miał tu podobne problemy i przeszedł na
wiersze bez rymu i zaszedł w swojej tu karierze bardzo
wysoko. Wiersze z rymem są trudniejsze do napisania, a
te poprawne graniczą z cudem. Pytanie o treść, klimat
i atmosferę już pozostawię. Proszę nie zmuszajcie mnie
do wierszy bezrymowych. Takie dziecko w podstawówce
może napisać. Jestem proza-istką i mogę tu cytować
fragmenty moich opowiadań i opowieści, jako wiersze?
(W nawiasie - nagrodzone). Nikt tutaj nie zna niczyjej
historii, a jeśli, to tylko jakiś jej epizod. Może
tutaj obecność i dzielenie się kawałkiem swojej
twórczości jest wszystkim co ma, a ktoś inny mówi, że
to nic niewarte. To jak z damulką wystrojoną jak paw,
która mija kobietę ubraną skromnie. Wszystkie pióra
dęba stają? Co pomyśli druga? Biedna kobieta. Wszystko
co ma to te pióra. Nie będę czuła się gorsza, a tylko
inna i mam prawo do tej inności. Ok.? Przeczytaj
proszę treść wiersza. Mam wrażenie, że uszedł ci
Kochana gdzieś z boku, a skupiłaś się na komentarzach.


Dziękuję za wszystko i cudownie pozdrawiam ;-))

Skurczone Słowo

Dokładnie tak. Podzielam Twoje zdanie w 100 %. Myślę,
że to jest najważniejsze.

Bardzo dziękuję i życzę udanego popołudnia. Pozdrawiam
miło. ;-))

anna

Oczywiście Aniu masz Kochana rację, chociażby pytanie
o Miłość.
Czy ja kocham siebie i innych?
Czy inni kochają mnie?
Pytania można mnożyć i nie wyczerpie się ich pewnie
nigdy, tak jak się nie określi samego życia.

Miłego popołudnia życzę ;-)

Ja piszę i nie zastanawiam się nad niczym. Piszę z
serca i duszy i albo się to komuś podoba lub nie.
Dzielę się kawałkiem siebie. Nikt nie musi oddawać
głosu i komentować, a dobrze by było, aby tu panowała
miła atmosfera. Ktoś, kto chce się uczyć, zawsze
znajdzie nauczyciela.

Pozdrawiam ;-)

Wystarczy, że zmienisz w rodzaju rymowany na
nieregularny i będzie po sprawie. To oczywiście moja
opinia i możesz ją zlekceważyć.
Możemy pisać jak się nam podoba. W wierszach
rymowanych liczy się też forma. Uważam, że Twoja
upartość co do niedbałości w pisaniu jest bezzasadna i
zniechęca do szczerego komentowania. Masz też problem
z siermiężnymi inwersjami, które psują Twoje teksty.
Nie wiem, po co ja to piszę? I tak nic się nie zmieni.

Mam nadzieję, że się nie zwyobrażasz jak dziecko ;)

Pozdrawiam :)
Pozdrawiam :)

Według mnie nie liczy się technika poetycka, ale dar
serca, siła jego przekazu. Przecież poezja to rytm
serca, który otwiera różne aspekty poznawcze.
Pozdrawiam serdecznie.

w ciągu długiego życia tych pytań jest jeszcze więcej.

Mily

Cy. "Niechęć do nauki pisania poprawnych wierszy
rymowanych"

Powiem tak. Ja mam chęć i lubię to, ale nie lubię, gdy
ktoś na siłę wymaga ode mnie, aby były poprawne. Piszę
jak umiem, mogę i lubię. Nie zależy mi na ich
poprawności. Nie będę liczyć sylab. Ten kto w życiu
wiele liczył, to się w końcu kiedy przeliczy.
Piszmy tak, aby było co czytać i to wystarczy. Liczy
się klimat, atmosfera i przekaz ;-)

Pozdrawiam miło ;-)

sturecki

To pytania dla każdego bez wyjątku, ale po to, aby
sobie na nie odpowiedzieć szczerze. Wtedy może
zechcemy zmienić zdanie na swój własny temat, gdy
okażę się, że zaniedbujemy samych siebie i jesteśmy
wspanialsi niż nam się inaczej wydawało?

Ewelinki Stępnickiej słuchałam kiedyś pasjami, ale od
ponad ok 6 lat uciekła mi z mojego pola widzenia. Po
latach mojej pracy nad rozwojem duchowym, teraz mogłam
zweryfikować swój poziom względem wcześniejszego.
Kilka dni temu przysłała mi link córka do jej
ostatnich warsztatów. Widzę teraz jak wiele
przepracowałam. To nie znaczy, że już niczego nie
muszę. Jestem w procesie i zawsze można coś poprawić i
udoskonalić. Warto żyć świadomie, czyli w prawdzie o
sobie. Polecam. ;-)

Dziękuję i pozdrawiam pięknie ;-))

@Krystek

Myślę, że raczej nie. Ludzie wolą popaść w problemy,
niż usiąść i na spokojnie zastanowić się, co stoi za
ich skutkami i konsekwencją. Z czego wynikają, jaka
jest ich przyczyna, powód? Raczej będę upatrywać
błędów w innych, oskarżać los, Boga ... itd. To
najtrudniejsza praca, ale też i niezbędna, dla siebie
i reszty świata.

Dziękuję bardzo pięknie Krysiu i życzę pogodnego dnia
i dołączam miłe pozdrowienia. ;-))

Annna2

Oj nie tak. Posłuchaj proszę Eweliny Stępnickiej.
Opowiada o ludziach, którzy znają te pytania tak niby
ogólnie, ale nie znają lub nie stosują ich poprawnych
odpowiedzi. Tu nie jest problemem zadać sobie te
pytania, a na nie odpowiedzieć, ale tak szczerze.
Więcej sprzeczności i konfliktu samych ze sobą i braku
konsekwencji. To bardziej złożone niż nam się wydaje.
Brak świadomości powoduje, że nie radzimy sobie czasem
z czymś co nieprzepracowane.

Pozdrawiam pięknie ;-)

Dużo ważnych pytań.
Jedną odpowiedź znam.
Niechęć do nauki pisania poprawnych wierszy
rymowanych.
Pozdrawiam :)

Mnóstwo - skąd inąd zasadnych - pytań bez odpowiedzi.
Dowiedziałem się kim jest i czym się zajmuje Ewelina
Stępnicka.
Pozdrawiam.

Każdy zadaje sobie podobne pytania i szuka odpowiedzi.
Ślę moc radosnych pozdrowień i uśmiechów.:)