czy tego pragnęli
W bursztynowej łagodności świec,
W srebrzystości nocnej dali,
Zapragnęli ku sobie biec.
Nie wiedzieć czemu – stali.
Zapach żywicznych kropel lasu.
Szmer piachu wzruszonego falą.
I Księżyc w drodze, już u jej kresu.
Czy może coś... ustalą?
Wszak noc tak czarowna,
I nie wymaga wyrzeczeń.
Wystarczy być blisko, z sobą
Po prostu dotknąć siebie.
Suchy smak piasku
Pomiędzy ustami a ciałem.
Woń morskiej soli
Czy aby tego chciałem?
Czy aby tego chciałam?
Dotyku jego dłoni...Chciałam.
Był tak ulotny. Prosiłam o...
Więcej. I doczekałam.
Wszystko, o czym pomyślicie,
W najbardziej
Perwersyjnych marzeniach.
Wszystko, jeśli się nie boicie
Wejrzeć w trzewia swego istnienia.
Jeśli życie to rejs
A dobre chwile to wyspy
To wówczas prawdą jest
Że żeglujemy wszyscy...
Poprawiłam, za uwagi dziękuję Wszystkim.
Komentarze (14)
refleksja i chwila analizy .....mądrość słowa i
przekaz wzmacniający wnętrze...dziękuje.
b.dobry wiersz..
Na pewno tego chcieli, bo kto nie pragnie miłości ?
:)
Wiersz przeczytałam z wielką przyjemnością.
nieraz dwie połówki nie potrafią się odnaleźć, lecz
czasem jak te statki, po długiej żegludze, dobiją do
wspólnego portu...piękny wiersz.pozdrawiam
Jak dla mnie pięknie napisany wiersz..Żegluję z Panem
Tadeuszem po Bałtyku heh :))..Interpunkcji się mogę
czepiać..mnie nic do tego,bom dyletant:)..Pozytywny
uśmiech na dobrą drogę..M.
punkt zostawiam za ostatnią zwrotkę .gdyż jest
rewelacyjna ,resztę deczuszko bym poprawiała ale to
twój wiersz zrobisz jak uważasz.pozdrawiam
przeserdecznie:)
ładnie napisany i wzbudzający do refleksji wiersz,
bardzo oryginalne zakończenie, miło było
przeczytać...pozdrawiam
Pragnienia bywają różne, często tak bywa tak, że
młodzi sami nie wiedzą czego chcą.
Czy tego pragneli?..juz tytul wciaga i rodza sie
watpliwosci czy ...warto przeczytac ten refleksyjny
wiersz..
I teraz zaprosiłabym do skomentowania tego wiersza
wszystkich tych, którzy dyskutują w "wiadomościach"
nad pięknem poezji. Chodźcie i poczytajcie. Co
zarzucacie? Nic, a mimo wszystko kamieniem rzucacie,
ot tak sobie z przyzwyczajenia, bo tak trzeba =
dowalić każdemu kto nie z Wami.
Autorko F. - dzięki za piękno i prostotę wiersza,
dzięki za wnioski i baczne oko na wszystko co wokół
nas.
Ładny, refleksyjny wiersz traktuje w oryginalny sposób
o miłości."Nieregularny.
Jeśli życie, to rejs,
A dobre chwile, to wyspy.
To wówczas prawdą jest,
Że żeglujemy wszyscy..."cyt aut. Brak mi tylko więcej
interpunkcji.
To prawda nasze życie to niekończący się rejs.
Ostatnia strofa powaliła mnie na kolana.
Suchy smak pisaku?powinno być piasku chyba,tak?
Wszak noc tak czarowna,
I nie wymaga wyrzeczeń.
Wystarczy być blisko, z sobą
Po prostu dotknąć siebie...to mi się podoba
najbardziej i ostatnia zwrotka,cudeńko plus