Czym jestem?
Czym jestem?
Pustką
Ale nie taką jak nicość
Mam w sobie miejsce
Czekam na ciebie
Czy wejdziesz?
Przygotowałam je
Pałace i komnaty
Lecz ciemne
Ponure
Wniesiesz swe światło?
Możesz rozpalić
Rozgrzać me serce
Chcę kochać
Lecz nie chcę
Boję się
Świat nauczył mnie
By bać się ludzi
Uczucia
Miłości
Bym myślała że jestem pustką
Niczym
Czy zechcesz zobaczyć
Poznać mój świat?
Usycham z tęsknoty
Nie każ mi czekać
Przyjdź
J.
Komentarze (5)
Jesteś oceanem z zamysłów trafiających, tym który nie
podda się.
Owszem, to ktoś z przeszłości, aczkolwiek to moja
psychika wszystko zepsuła... Chciałabym, żeby to się
nie skończyło :)
Sympatyczny, chociaż trochę smutny wiersz. Aby wyjść
poza schemat może warto wpleść postać godną
pokochania? Myślę, że pisząc myślałaś o kimś choćby z
przeszłości? Pozdrawiam.:)
Masz rację... Trudna rzecz
Pozdrawiam :)
Czekanie to najtrudniejsza rzecz na świecie ,
szczególnie czekanie na miłość.. Ale podobno każdemu
jest ktoś przeznaczony , Tobie również , pozdrawiam :)