czysta impotencja poety...

ojciec znający zasady pisowni
zmarł po południu
matka grafomanka prostactwa
rano zmartwychwstała

piersi jej dwie jakoby dwa słońca
świecąc nad nami duszę spalają
a rozjarzone iskry promieni na kijach
spazmu „poetów” wieszają

gdzie noc się kończy tam nie ma poezji
zaciśnij zęby nie bądź impotencją
poeto marny święcący wierszami
w obskurnej niegramatycznej skali

autor

Kajka

Napisany: 2006-03-13 Dodano: 2006-03-13 00:36:17

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie