Dar losu
Jak dobrze kiedy człowiek nie jest samotny.
Nie pamiętam czy moje serce
kiedykolwiek tak mocno biło
było kostką lodu
a teraz uczucie je roztopiło
drży bardzo spłoszone
jak liście osiki na wietrze
cudowną wonnością
pachnie letnie powietrze
z oczu płyną łzy szczęścia i radości
jak srebne perełki rosy
splotły się piękną miłością
dwa samotne losy
Komentarze (44)
Pachnie szczesciem i miloscia pachnie roza
I madroscia
Pozdrawiam!
Dziękuję za miłą wizytę ciepły komentarz i
pozdrowienia :)
Pogodnie pozdrawiam życząc pogodnej soboty
Grażynko jakże zapachniało szczęściem i
romantycznością...jakie to cudowne ; z oczu płyną łzy
szczęścia i radości; pozdrawiam serdecznie. dziękuję
za komentarz .
"jak srebne perelki rosy" Coś tu nie tak.
Pozdrawiam.
dar od losu dla serca. :)
pozdrawiam:)
Stachura pisał:
"bo miłość to potrafi, że kamień drży jak liść brzozy
na wietrze"
A cóż dopiero serce? Ciepły wiersz:))
"drży bardzo spłoszone
jak liście osiki na wietrze"
Miłego wieczoru :-)))
Zapachnialo szczesciem:)
Pozdrawiam:)
cieplutko :)))
Pozdrówka serdeczne!
gratulować splotu dwóch serc!
wymowna pełna szczęścia liryka
pozdrawiam cieplutko
Dar i uśmiech losu..miłość
Cudnie zapachniało szczęściem Grażyniu. Pozdrawiam Cię
serdecznie:-)
piękny dar losu jak się przytrafi trzeba się cieszyć:)
Jak pięknie piszesz o szczęściu....
jesteś szczęściarą ...odnalazłaś miłość - pielęgnuj
to uczucie :-))
pozdrawiam ;-)