Dary
Do kołyski mi dałeś
Wiarę, nadzieję i miłość.
Czoło święconą wodą polałeś,
Ze świec promieniała jasność.
Potem w białej sukience,
Gałązką mirty przyodzianą,
W Najświętszym Sakramencie
Przyjęłam Twą Krew i Ciało.
Z darami Ducha Świętego
Drewniany krzyżyk dostałam.
Z uczuciem człeka dojrzałego
Magdaleną się nazwałam.
Czy to już koniec wspólnej drogi?
Ostatni dar nie wiem gdzie jest.
Błądzę czasami pełna trwogi,
Zgubiłam od Ciebie GPS.
autor
zocha
Dodano: 2013-04-09 09:17:40
Ten wiersz przeczytano 790 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
zamiast GPS, warto użyć serca, ono nigdy nie zawodzi
:-) ale wiem, że to metafora, podoba mi się ten wiersz
:-)
nie zgub tej drogi jest trudna ale piękna
wiersz bardzo dobry - pozdrawiam:-)
nie zgub tej drogi jest trudna ale piękna
wiersz bardzo dobry - pozdrawiam:-)
Mam podobne odczucia do IGUS z tym GPS , jakoś nie
pasuje do całości,która bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam.E.
Poczatek dosyc ciekawy I wdzieczny- ten GPS malo
efektownyy w wymowie- taki potoczny/ pozdrawiam/
Może być.