Dawno temu w domu

Nie byłem w domu od pewnego czasu
Jestem pewny, że nic się nie zmieniło
Oni wciąż się obwiniają
Żadne z nich nie chce przyznać się do winy
Przepraszam mamo, ale za wami nie tęsknię
Jestem dzieckiem bez ambicji, które chodzi po tym świecie
Zapomniany syn idzie tą ulicją dopóki nie upadnie...


Zerwę z niewinnością
Satysfakcja gwarantowana
Ambicja głęboko schowana
Grób przeze mnie już dawno wykopany
Żałujecie, że jestem, za późno by mnie uratować

Niewinność już dawno odeszła
Tak dawno nie byłem w domu
Już nieważne kto miał racje
Za późno, by mnie uratować

Będę zaraz w domu, nie musisz mówić ani słowa
Przyjdę tylko zobaczyć Twój uśmiech
Tęskniłem za nim najbardziej na świecie...

autor

say_be

Napisany: 2007-08-03 Dodano: 2008-02-22 00:59:17

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie