Deklaracje na wieczność

Z bólu i z pękniętym sercem.

Boję się Twoich słów,
Którymi wzniecasz pożar.
Boję się myśli moich,
Za którymi Ty stoisz.

Nie dotknę pragnień Twoich,
Łez Twoich już nie na biorę.
Z naszych marzeń zwiędły bukiet,
Ubiorę w biel brzozową korę.

I rankiem moim będziesz Ty?
I smutkiem,nocą,mną Ty byłaś.
I w dłoniach,ustach,oczach łzy,
A w łzach Ty właśnie się ukryłaś.

Lecz kiedy przejdę już granicę,
Czy przejdziesz tak że razem ze mną?
Na naszą stronę już nie wrócę,
Gdy w oczach mi zaświeci ciemność.

Nie proszę Cię o łaskę litość,
I nie rób dla mnie nic z przymusu.
Ja kiedyś się zabiorę w nicość,
Nie żałuj mi lnianego obrusu.

A kiedy umrę snem na jawie,
A kiedy przyjdą zjeść mnie rano.
Pewnie gdzieś w piątek się pojawię,
I wszystkie troski lśnić przestaną.

autor

13-13-13

Napisany: 2008-12-31 Dodano: 2009-01-26 23:52:22

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie